علیه تصویب لوایح ضد زن در رژیم اسلامی مبارزه کنیم

ی- چابوک

رژيم جمهوري اسلامي، از اوایل به قدرت رسيدن حاکمیتش سركوب و مبارزه علیه جنبش های پیشرو اجتماعی را از جمله جنبش زنان را آغاز كرد. سلب  كليه حقوق دمكراتيك زنان از شاخص هاي اصلي اين حاکمیت زن ستيز مذهبي است. طي سی و شش سال گذشته، سركوب دائم و مستمر زنان يكي از جبهه هاي اصلي تعرض سياسي و ايدئولوژيك رژیم اسلامي عليه مردم بوده است.

درچنين شرايطي بخصوص  در سالهای اخیر همبستگی و همگامی زنان با مبارزه کارگران برای رسیدن به خواستهایشان،مبارزه برای آزادی زنانی که در اسارت رژیم اسلامی در انتظار مرگ بسر می بردند،  مقاومت جانانه آنان در مقابل تحمیل حجاب و پوشش اسلامی، اعتراضات پر شور زنان علیه دیگر بی حقوقی ها، تلاش گسترده برای برپایی سازمانها و تشکل های زنان و تداوم فعالیت های اجتماعی و هنری پیشرو و انتشار و اداره ده ها نشریه و سایت و وبلاگ اینترنتی تنها جلوه هایی از مبارزه و پیشروی زنان را به نمایش میگذارد این نوع مبارزه و مقاومت ها جنبش زنان را به يكي از عرصه هاي اصلي نبرد مردم عليه اين رژيم زن ستيز و ارتجاعي بدل كرده است.

بنابه این مبارزه و مقاومت بر علیه فرهنگ عقب مانده و خرافه مردسالار رژیم اسلامی است که رژیم ضد زن اسلامی را نگران کرده و برای مقابله و عقب نشاندن با این نوع مبارزات و اعتراضات پیشرو و رادیکال جنبش زنان در هر دوره ای تاکتیک های متفاوتی را برای مقابله با جنبش زنان اتخاذ میکند که نمونه عینی و واقعی این تاکتیک ها تصویب قانون جدید خانواده در کمیسیون قضایی مجلس اسلامی میباشد که به زودی هم به صحنه علنی مجلس هم ارائه داده خواهد شد.

تصویب این لایحه جدید خانواده  از سوی رژیم اسلامی یک عقب ماندگی و یک ارتجاع به تمام معنا می باشد  که فرهنگ و سیستم عقب مانده اسلامی در این قانون جدید عرض اندام و خود را نشان میدهد، رژیم اسلامی با اتخاذ همچنین تاکتیک مرتجعانه و تعرض زن ستیزانه ای در تلاش است تا یک بار دیگر سیستم و فرهنگ عقب مانده اسلامی را بر خانواده و جامعه حاکم کند و مبارزات بر حق زنان پیشرو جامعه را به عقب راند و جو و فضای جامعه را با این نوع سیاستهای ارتجاعی آلوده و به بیراهه براند که نمونه بارز آن ماده بیست و سه این قانون میباشد که هر نوع شرط و شروطی را از مقابل تعدد زوجات بر میدارد و هیچ محدودیتی را برایش قائل ندانسته است .

سیاستهای سرکوبگرانه و ارتجاعی و ضد زن رژیم اسلامی از هیچ انسان آزادی خواه و شرافتمندی پوشیده نبوده و نخواهد بود. رژیم اسلامی از هر دری میکوشد تا روز به روز مردم را در فشار و تنگاهای تازه ای قرار بدهد چون تنها راه نجات و بقای سیستم سرمایه داری اسلامیش را به سرکوب هر چه بیشتر، اعدام، شکنجه، زندان و ایجاد فضای رعب و وحشت می داند و نمونه بارز آن را میتوان سرکوب اعتراضات کارگری و صدور حکم زندان و شلاق ، تحمیل فقر و گرسنگی و فلاکت به مردم، اسلامیزه کردن تمام عیار فضای جامعه، بعنوان تنها تاکتیک و استراتژی برای برون رفت و  مقاومت در مقابل اعتراضات و خشم های یک پارچه در حال انفجار مردم انتخاب کرده است .

در رابطه با مسئله زن، نقش اسلام گوياتر از آنست كه نيازي به توجیه و ماست مالی داشته باشد، زن آن موجودي است كه به اعتقاد مبدع اولي اسلام يعني محمد، مي بايست فقط به او سوره نور و نخ ريسي را آموخت، زن آن موجودي است كه به اعتقاد ششمين پيشواي شيعه اش، در صورت عقيم و نازا بودن ارزشش از گليم مندرس و پاره جلو آستان كمتر است، زن آن موجودي است كه مطلقاً نمي تواند داراي استقلال اقتصادي باشد. رهبران مذهب اسلام از همان زمان پيدايش اين مذهب اين زيركي را داشته اند كه با استقلال اقتصادي زنان، سهمگين ترين ضربات بر مباني بردگي زن وارد خواهد شد و اين امر آغازي است بر اضمحلال كليه وجوه ناظر بر برده بودن زن! چنين جنايتي در تاريخ همواره بوسيله مذهب توجيه گشته و تحكيم شده است.

زن بلحاظ اجتماعي، از ديد بسياري از مذاهب از جمله اسلام نقشي جز نقش شيطان و عنصر درجه دوم نداشته است. با «شيطان خطاب كردن» او، و با عدم تحقق و رسميت يافتن حقوق اوليه اوست كه ميتوان وي را از جامعه بركنار و در خلوتگاه مرد محبوسش نمود. زن در اسلام مي بايست هميشه تحت قيموميت يك مرد بعنوان پدر، برادر يا شوهر و حداكثر حاكم شرع كه وي نيز مرد است، قرار داشته باشد.