43 سال سکوت و مماشات با رژیم جمهوری اسلامی ایران کافیست

 
نزدیک به نیم قرن از آغاز روی کار آمدن جمهوری اسلامی می گذرد و در رهگذر جنایات علیه امنیت و اسایش شهروندان و فراتر از ان با توسعه ترور در سطح بین المللی عجیب است که جهان همچنان چشم امید به ایجاد روابط دوستانه با جمهوری اسلامی دارد حکومتی که همانند عقرب، نیش زدن عادت دیرینه اوست و برای او خوب و بد هیچ فرقی ندارد.

با نگاهی بر رخدادهای سیاسی خواهیم دید که حکومت جمهوری اسلامی در 4 دهه اخیر، اقدام به سرنگونی و اعدام اقلیت های مذهبی و عقیدتی و سیاسی کرده و جنگ حجاب، تنها بخشی کوچکی از اعتراضات سراسری می باشد.

آیا برای محکوم کردن این رژیم حاشیه دار وقت بیعت جهانی برای سرنگونی ان نرسیده است؟

 حقیقت کلی این است که مدتهاست که خواست ملت ایران در چارچوب ذهنی ملایان زور گو نمی گنجد و اعتقاد به ظاهر دینی دولتمردان که خروجی ان چیزی جز نقض حقوق بشر در تمام ابعاد انسانی و فقر و فلاکت است همخوانی ندارد و اعتراضات خیابانی امروزِ ایران، گویای این ادعا می باشد.

اگر جامعه جهانی ذره ای امید به بازگشت برجام دارد باید گفت که سیاست و خط مشی روحانیون در سه محور خلاصه می شود. اول،  وقت کشی برای رسیدن به بمب اتم و دوم،  آزاد سازی پول های بلوکه شده و سوم،  توسعه ترور در خاورمیانه و عرصه بین المللی و تهدید اتمی.

حال زمان تصمیم گیری و رفراندوم جهانی برای رسیدن به  تصمیم و درک مشترک  فرا رسیده است و هرگونه مماشات با جمهوری اسلامی تاییدی بر دوام ان خواهد بود.