نقض حقوق نوکیشان مسیحی در ایران

نگارش: “سارا. ث” – به مناسبت روز جهانی حقوق بشر

چکیده

نوکیشان مسیحی گروهی هستند که از دین اسلام به دین تغییر دین داده اند و نظام حاکم بر جمهوری اسلامی ایران که خودش را از سال 1357 نماینده خدا در ایران می‌داند، نوکیشان مسیحی را به جهت روی گرداندن از اسلام که اساس این نظام بر آن استوار است یک خطر جدی تلقی می کند. مطابق فقه شیعه و براساس نظر آیت الله علی خامنه‌ای، نوکیشان مسیحی کافر هستند و به اعدام محکوم می شوند و معتقد است که از نظر اسلام، اجرای مجازات اعدام حتی به حکم قاضی هم نیاز ندارد. جمهوری اسلامی ایران در اولین اقدامات خود برای سرکوب نوکیشان مسیحی، افراد تاثیرگذار و رهبران نوکیشان را دستگیر کرده و کلیساهای خانگی را شناسایی می کند و از ترویج مسیحیت و چاپ انجیل به زبان فارسی در میان مسلمانان جلوگیری به عمل آورد که این موضوع بر خلاف میثاق‌های بین‌المللی حقوقی مدنی و سیاسی در خصوص حق حیات، آزادی اندیشه، آزادی مذهب و آزادی بیان که رژیم ایران به آن‌ها متعهد شده است می باشد و آزادی اراده را از نوکیشان مسیحی سلب نموده است. آمارها نشان می دهد که پس از انقلاب 57 تا کنون شمار زیادی از چهره‌های برجسته مسیحی در ایران اعدام و کشته شده‌اند و عده ای هم با اتهام های بی اساس و ساختگی با عنوان1- تشکیل گروه غیرقانونی از طریق اداره کلیساهای خانگی 2- اقدام علیه امنیت ملی 3- به توهین به پیامبر و مقدسات اسلام به اعدام و حبس های طولانی مدت محکوم شده اند و این اقدامات غیر انسانی باعث واکنش‌های بین‌المللی و اعتراض فعالان حقوق بشر شده است. این درحالی است که نوکیشان مسیحی بعد از مرگ هم امکان خاکسپاری در قبرستان‌های مخصوص ارامنه و مسیحیان را ندارند و به شکل مخفیانه و بدون اطلاع به خانواده آنها در گورستانهای ناشناس دفن می شوند. در این مقاله خواهیم گفت که ماموران امنیتی به خانه نوکیشان مسیحی حمله می کنند و بدون ارائه حکم بازرسی، با خشونت و ضرب‌ وشتم اقدام به تفتیش منزل و دستگیری آنان می کند و در نهایت اقدام به اعدام پنهانی می کنند و علاوه بر آن  خانواده های اعدامیان نیز از خدمات اجتماعی و اشتغال برای همیشه محروم می شوند موضوعی که در ایران امری تکرارشونده است و باید گفت که بیش از ۷۵ درصد اعدام های صورت گرفته  توسط رژیم دیکتاتور ایران اطلاع رسانی نمی‌شوند و به جهت سلب آزادی اراده نوکیشان مسیحی و اعدام های خودسرانه و نقض ماده 18 اعلامیه حقوق بشر، ضروری است تا مجامع بین المللی و فعالان حقوق بشر به جهت نقض آشکار حقوق نوکیشان مسیحی با تشکیل کمیته حقیقت یابی خواستار تعقیب و محاکمه مقامات ایران در دادگاههای بین المللی شوند. 

مقدمه

مطابق ماده 18 اعلامیه حقوق بشر: هر کس به تنهایی یا با راهنمایی دیگران یا از راه تعلیم در انتخاب دین دارای حق آزادی فکر و انتخاب دین است اما در ایران وضعیت به گونه دیگری است. بعد از روی کار آمدن رژیم فاسد ایران در انقلاب 57 غیرمسلمانان تحت فشار و تبعیض رسمی قرار گرفتند و حساسیت  روی مسلمان ‌زاده‌‌هایی که دین دیگری انتخاب کرده بودند بیشتر شد. این در حالی است که حقوق شهروندی نوکیشان مسیحی به طور کامل در ایران سلب شده است و مطابق اصل ۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مسیحیان یکی از چهار اقلیت دینی رسمی و پذیرفته شده در ایران هستند. اما حکومت جمهوری اسلامی مسیحیت را تنها شامل مسیحیانی می‌داند که می‌توانند ثابت کنند خود یا خانواده‌‌هایشان قبل از انقلاب سال 57 مسیحی بوده‌اند. شمار زیادی از چهره‌های برجسته مسیحی در ایران پس از انقلاب 57 از جمله: بهرام دهقانی تفتی، حسین سودمند به اتهام گرایش به مسیحیت اعدام شده اند و برخی همچون محمدباقر یوسفی،هایک هوسپیان مهر، طاووس میکاییلیان ومهدی دیباج به شیوه‌های مشکوک و در جریان قتل‌های زنجیره‌ای توسط رژیم ایران کشته شدند و پیگیری پرونده‌های قتل آن‌ها تا کنون نتیجه‌‌ای نداشته است. باید گفت که آمار دستگیری نوکیشان در ایران رو به افزایش است و ماموران امنیتی با خشونت و ضرب‌ وشتم به خانه آن‌ها حمله می کنند و بدون ارائه حکم بازرسی، اقدام به تفتیش منزل و افراد حاضر در محل می کنند. بهنام ایرانی، یوسف ندرخانی‏، ها‏دی عسگری، کاویان فلاح محمدی، ناصرنورد گل‌تپه، ساسان خسروی، سام خسروی، حبیب حیدری، مریم فلاحی، مرجان فلاحی، پوریا پیما ، فاطمه طالبی با اتهام های بی اساس و ساختگی با عنوان1- تشکیل گروه غیرقانونی از طریق اداره کلیساهای خانگی 2- اقدام علیه امنیت ملی 3- به توهین به پیامبر و مقدسات اسلام در دادگاه انقلاب اسلامی به حبس های طولانی مدت محکوم شده اند. این اتهامات آنچنان بی‌اساس است که حکومت ایران حتی در برابر پرسش گروهی از کارشناسان سازمان ملل که در این مورد توضیح خواسته بودند، هیچ پاسخ مستدلی نتوانست ارائه کند. از پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون تبلیغ مسیحیت و نشر انجیل  به زبان فارسی ممنوع شده است و جمهوری اسلامی با به انزوا کشاندن مسیحیان ایران باعث شده است که تعدادی از کلیساهای رسمی ایران تخریب و متروکه شوند و محدودیت‌های ایجاد شده برای ترمیم و مرمت کلیساها و عدم ارائه مجوز برای احداث کلیسای جدید و تلاش برای متروکه کردن فضاهای مرتبط به حضور دسته‌جمعی مسیحیان زمینه را برای هرچه محو کردن حضور آن‌ها در ایران را فراهم است. باید گفت که جمهوری اسلامی ایران، حکومت مصادره است و از همان ابتدای به قدرت رسیدن بخش زیادی از املاک و دارایی‌های نوکیشان مسیحی را به ‌صورت غیرقانونی تصاحب کرده است از جمله می توان به اموال کلیساها، دو بیمارستان بزرگ متعلق به مسیحیان در شیراز و اصفهان  اشاره کرد وهمه اینها بیانگر نقض حقوق بین‌المللی و نقض حقوق اجتماعی نوکیشان مسیحی است.

نتیجه گیری

از سال 1357 تا کنون، نظام فاسد جمهوری اسلامی ایران، گرایش به مسیحیت را یک خطر جدی تلقی می کند و مطابق احکام فقه شیعه و براساس نظر آیت الله علی خامنه‌ای، نوکیشان مسیحی کافر هستند و در نتیجه برای بقای نظام ایران اقدام به حمله خانه نوکیشان مسیحی کرده و بدون ارائه حکم بازرسی، با خشونت و ضرب‌ وشتم اقدام به تفتیش منزل و دستگیری آنها و در نهایت اقدام به اعدام پنهانی می کند و خانواده های اعدامیان نیز برای همیشه از خدمات اجتماعی و اشتغال محروم هستند و عده زیادی از نوکیشان مسحی را با اتهام های بی اساس و ساختگی با عنوان: 1- تشکیل گروه غیرقانونی از طریق اداره کلیساهای خانگی 2- اقدام علیه امنیت ملی 3- به توهین به پیامبر و مقدسات اسلام به حبس های طولانی مدت محکوم کرده است. آمارها نشان می دهد که شمار زیادی از چهره‌های برجسته مسیحی در ایران پس از انقلاب 57 از جمله: بهرام دهقانی تفتی، حسین سودمند، محمدباقر یوسفی و حسین سودمند به اتهام گرایش به مسیحیت مخفیانه اعدام شده اند و برخی همچون محمدباقر یوسفی، هایک هوسپیان مهر، طاووس میکائیلیان ومهدی دیباج به شیوه‌های مشکوک و در جریان قتل‌های زنجیره‌ای کشته شدند. البته بیش از ۷۵ درصد اعدام های صورت گرفته توسط رژیم دیکتاتور ایران اطلاع رسانی نمی‌شوند و به جهت سلب آزادی اراده و سلب آزادی بیان نوکیشان مسیحی و اعدام های خودسرانه و همچنین نقض ماده 18 اعلامیه حقوق بشر ضروری است تا مجامع بین المللی و فعالان حقوق بشر به جهت نقض آشکار حقوق نوکیشان مسیحی و التیام درد خانواده های قربانیان با تشکیل کمیته حقیقت یابی خواستار تعقیب و محاکمه مقامات ایران در دادگاههای بین المللی شوند.

*نگارنده در تلاش است تا شهروندان ایرانی را نسبت به حق آزادی اندیشه،آزادی عقیده، و آزادی مذهب آگاه کند و بر این باور است که تنها راه رسیدن به این هدف تغییر رژیم فاسد جمهوری اسلامی است.